Otoemisja akustyczna to stosunkowo nowe zjawisko. W 1978 roku zostało odkryte, iż w przewodzie słuchowym zewnętrznym pacjenta można zarejestrować bardzo cichy sygnał akustyczny. Jest to dźwięk, który jest miarą procesów aktywnych zachodzących w ślimaku – za jego powstawanie odpowiedzialne są komórki słuchowe zewnętrzne pacjenta. Dźwięk ten nazywany jest otoemisją akustyczną i znalazł ogromne zastosowanie w obiektywnej i nieinwazyjnej ocenie działania ślimaka – dzięki temu zjawisku można dokonywać oceny stanu komórek słuchowych zewnętrznych przy urodzeniu, podawaniu leków ototokstycznych oraz przy nagłej głuchocie.
Otoemisję dzielimy na:
- Spontaniczną – występuje samoistnie, nie potrzeba zewnętrznej stymulacji do zarejestrowania sygnału akustycznego w przewodzie. Nie jest przydatna diagnostycznie, ponieważ nie występuje u całej populacji.
- Wywołaną – rejestruje się ją w wyniku działania bodźca akustycznego. Występuje w prawie wszystkich zdrowych uszach.
Wyróżnia się 3 rodzaje otoemisji wywołanej: otoemisję TEOAE (grupa emisji przejściowych, wywoływana trzaskiem lub tonem krótkim), otoemisję DPOAE (wywołana parą tonów, otoemisja produktów zniekształceń nieliniowych), otoemisję EEOAE i SFOAE (generowane stymulacją elektryczną bądź tonem sinusoidalnym, nie ma większego zastosowani klinicznego).
TEOAE – Otoemisja wywołana trzaskiem, jest rejestrowana u 95-100% prawidłowo słyszących osób. Jest to badanie, które jest wykonywane przesiewowo u noroworodków.
DPOAE – otoemisja produktów zniekształceń nieliniowych ślimaka. Otoemisja ta powstaje w wyniku podania do ucha dwóch tonów o stosunku częstotliwości 1,2-1,25. Najwyższy poziom odpowiedzi ze ślimaka rejestruje się dla częstotliwości f3, która to f3=2f1-f2. Jest to badanie, które jest łatwe do analizy i pomiaru, ponieważ otrzymywana odpowiedź jest bardzo specyficzna częstotliwościowo. Ze względu na to jest to również badanie, które uznawane jest za o wiele dokładniejszy pomiar mechaniki ślimaka.
Otoemisja akustyczna jest badaniem, które można wykonać w każdym wieku i u każdego pacjenta. Pozwala na wstępne określenie stanu słuchu u pacjenta. Zawsze przed wykonaniem otoemisji warto wykonać tympanometrię, ponieważ jakakolwiek anomalia w uchu środkowym będzie powodowała niemożność rejestracji otoemisji.
Zapraszamy na diagnostykę słuchu na Mokotów 🙂